Útgáfa

Snæbjörn Brynjarsson og Jóna Hlíf Halldórsdóttir ræða stöðu sviðslista í aðdraganda kosninga. Rætt er um styrkjaumhverfið, húsnæðismál og framtíðarsýn greinarinnar.

Gagnrýnendurnir Sigríður Jónsdóttir og Þorgeir Tryggvason ræða hlutverk leikhúsgagnrýni í breyttu fjölmiðlaumhverfi, áhrif stjörnugjafar og mikilvægi gagnrýni fyrir listsköpun.

Aude Busson og Þórunn Arna Kristjánsdóttir ræða mikilvægi barnamenningar, lýðræðislega þátttöku barna í sköpun og leiðir til að auka fjölbreytni í barnaleikhúsi.

Óperusöngvararnir Þóra Einarsdóttir og Áslákur Ingvarsson ræða stöðu óperunnar á Íslandi, nýliðun, aðgengi og veruleika söngvara í samtímanum.

Vigdís Jakobsdóttir kynnir niðurstöður skýrslunnar „Rými koma með súrefni“ og róttækar tillögur til úrbóta í húsnæðismálum sviðslista. Rætt er um nýjan menningarkjarna, svartan kassa og þörfina fyrir danshús.

Danshöfundurinn Ásrún Magnúsdóttir ræðir aðferðir sínar, samstarf við ólíka samfélagshópa og verðlaunasýninguna Ball.

Leikstjórinn Una Þorleifsdóttir ræðir fjölbreyttan feril sinn, leikstjórn í Póllandi, leikgerðir eftir skáldsögum og menntun nýs sviðslistafólks.

Leikskáldið Tyrfingur Tyrfingsson lýsir leikritun sem særingu og ræðir hvernig hann nýtir sársauka til að skapa grótesk og fyndin sviðsverk.

Leikmyndahönnuðurinn Brynja Björnsdóttir ræðir „sjónræna dramatúrgíu,“ hópinn 16 elskendur og þátttöku sína á Prague Quadrennial.

Brúðuleikhúslistakonan Greta Clough ræðir um rekstur verðlaunaleikhússins Handbendi á Hvammstanga, alþjóðlegu hátíðina HIP og listform brúðuleikhússins.

Söngkonan Guja Sandholt ræðir Óperudaga, stofnun Þjóðaróperu og íslenska klassíska tónlist sem „stórveldi“ á alþjóðasviði.

Tvíeykið Pétur og Brogan ræða varnarleysi, húmor og mistök í listsköpun. Rætt er um Dance for Me, Baby Rave og stjórnun Reykjavík Dance Festival.

Sirkuslistafólkið Eyrún Ævarsdóttir og Jóakim Meyvant Kvaran ræða stofnun Hringleiks, samtímasirkus á Íslandi og sýningar á borð við Whatever the Weather og MegaWhat?

Danshöfundurinn Lovísa Ósk Gunnarsdóttir ræðir um að rjúfa þögnina um breytingaskeiðið, alþjóðlega velgengni verksins When the Bleeding Stops og kraftinn í varnarleysinu.

Þorleifur Örn Arnarsson, leikræðir leikhúsið sem „vígvöll hugmynda,“ uppsetningu sína á Tristan og Ísold í Bayreuth og hættuna af einföldun í flóknum heimi.